Gaius Martinus Coriolanus, Volscianlar karşısında büyük bir zafer kazanmış Romalı bir kumandandır. Daha sonra Romalılar tarafından hizmetlerinin takdir edilmemesine öfkelenerek Roma’nın baş düşmanlarından biri haline gelmiştir.
Gaius Martinus Coriolanus’un ihaneti, William Shakespeare‘in ünlü Coriolanus trajedisine konu olmuştur. Her ne kadar Roma tarihçileri Plutarch ve Livy General Coriolanus’dan bahsediyor olsalar da gerçek bir tarihi karakter olup olmadığı hala tartışmalıdır. Coriolanus oyununu Plutarch’ın aktarımına dayandıran William Shakespeare’in tarihi bilgilere çok da sadık kalmadığı ayrıca bilinmektedir.
General Coriolanus’un Hikayesi
Tarihçi Plutarch’ın aktardığına göre General Coriolanus, Roma’da aristokrat bir ailenin çocuğuydu. Babası gençken ölmüştü. Coriolanus Shakespeare’in Volumnia karakterine ilham kaynağı olan annesi tarafından yetiştirildi. Orduya katıldı ve Roma’nın sürgün edilmiş Tarquin krallarına karşı verdiği savaşlarda çarpıştı.
Volscianlar Roma şehrinin güneybatısında yaşayan bir kabileydi. En önemli şehirlerinden birisi Corioli idi. Romalılarla pek çok savaş yapmışlardı.
Neden Tarihi Bir Karakter Haline Geldi?
General Coriolanus’un ismi M.Ö 493 yılındaki Corioli isimli şehrin kuşatması sırasında gösterdiği cesaretten gelmektedir. Coriolanus Volscianlar ile yaptığı savaşlardan sonra bir kahraman olarak Roma’ya döndü. Roma siyasetinde yaşanan tartışmalarda bir Pleb (Halk) düşmanı ve sıkı bir demokrasi karşıtı olarak nam yaptı.
Coriolanus özellikle Corioli şehrinin kuşatmasında gösterdiği askeri başarılar ve kahramanlıklardan ötürü şahsının olduğu kadar fikirlerinin de kayıtsız şartsız saygıyı hakkettiğine inanıyordu. Halbuki saygı görmek bir yana hasımları tarafından Roma’dan sürgün edildi ve kaderin bir cilvesi olarak düşmanları olan Volscian’lara katılarak başkentleri Antium’a taşındı.
Elbette generalin hikayesi burada bitmiyor… General kendisine kucak açan Volscianları Roma ile yapmış oldukları ateşkes anlaşmasını bozmaya ikna ederek Roma’ya saldırtır ve kurulan ordunun başına geçerek Roma’yı tehdit altına alır. Gelişmeler üzerine Coriolanus’un karısı ve annesini de kapsayan bir Romalı kadınlar grubu generale gidip Roma’yı bağışlamasını ve hücumu durdurmasını isterler. Annesi “Veturia” (Shakespeare’in oyununda “Volumia”), karisi “Virgilia” ve çocuklarının gelip ayağına kapanıp yalvarmalarına dayanamayan Coriolanus Roma’ya hücumu bırakıp; ordusunu Roma sınırlarına çeker.
Böylece general Coriolanus nankörlük, itilmişlik, öfke, intikam, ve pişmanlık gibi duyguları peş peşe yaşayarak sonunda hem Roma’ya hem de Volscianlara ihanet etmiş olur.
Roma tarihinde yeri belki de bir dipnot kadar bile olmayan General Coriolanus asıl ününü Shakepeare’in kendisine atıfta bulunduğu oyunuyla kazanır. Batı kültüründe, yaptığı onca savaşlardan ve gösterdiği kahramanlıklardan sonra toplum tarafından önemsenmemiş ve unutulmuş bir komutanın acıklı hikayesi olarak anılır.
