Şair-i Azam Abdulhak Hamid, Süleyman Nazif ve İsmail Hami Danişmend birlikte bir lokanta da yemek yerlerken Süleyman Nazif’in tanıdığı bir kişi karısı ve kızı ile birlikte yan masaya otururlar. İki masa Süleyman Nazif vasıtasıyla tanışıp sohbete koyulurlar. Abdulhak Hamit bir aralık Süleyman Nazif’i ailenin kızını teskin ederken duyar;
”Aldırma kızım böyle aksilikler daima olur, kim bilir senin bilmediğin ne dolaplar dönmüştür.”
Abdulhak Hamit usulca ne olduğunu sorunca kızın babası araya girer;
”Efendim kızımız bizi dinlemedi ve nihayet cezasını çekti. Arkadaşlarının teşvik etmesine aldanarak güzellik yarışmasına katıldı fakat kraliçe seçilemedi. Bu yüzden günlerdir hem kendisini hemde bizleri üzüyor”
Abdulhak Hamit genç kızın yüzüne bakıp dikkatle süzdükten sonra kendisini teskin için şu nasihatlerde bulundu;
”Üzülme cicim boşuna kendini üzüyorsun, Dünyada insanların en büyük ahmaklığı güzelliğin tarifini yapmaya kalkışmak ve o tariflere göre güzellik yarışmaları düzenlemektir. Hakikatte genel bir güzellik olamayacağı gibi herkesin üzerinde uzlaşacağı bir tarifide olmaz.” der ve ekler
”Yeryüzünde kaç erkek var ise işte o kadar güzellik anlayışı vardır. ”
Bu sözler üzerine kızcağız yerinden kalkarak ünlü şairin ellerini öper ve tekrar gülümsemeye başlar.