İsmail Hami Danişmendi’nin Tarihi hakikatler Kitabının 1. cildinde aktarıldığına göre Edebiyatımızın önde gelen isimlerinden Süleyman Nazif bir gün yakın bir arkadaşına küser ve ömrünün sonan kadar barışmaz. Her ne kadar arkadaşı ile küsmüş olsa da arkadaşının zevcesine karşı derin bir hürmeti varmış.

Bir gün bu muhterem hanımefendinin babası vefat eder. Bunu duyan Süleyman Nazif derhal hanımefendiye bir taziye notu gönderir. Kartın üzerinde şöyle bir cümle vardır;

”Pederinizin vefatından ve zevcinizin sağlığından dolayı arz-ı taziyet ederim efendim.”