Avustralya; dünyanın yaşam kalitesi en yüksek ülkelerinden birisi. 11 yılımı geçirdiğim ve aynı zamanda vatandaşı olduğum bu ülke benim için de çok kıymetli. İlerleyen zamanlarda Tufeyli sitesi içerisinde sadece Avustralya ile ilgili konulara yer vereceğim bir kategoriyi oluşturmayı hedefliyorum. Bu kategorinin altında özellikle bizi ilgilendiren Kırık Tepelerin hikayesi ya da Gelibolu savaşları ile alakalı bir kaç yazı paylaşmayı planladığım gibi Avustralyaya göçmek yada öğrenci olarak gitmek isteyenlere de görüşlerimi ve tavsiyelerimi de aktaracağım.
Avustralya, üzerinde yaşayan insanları hatta hayvanları ile nevi şahsına münhasır bir ülke. Sabahın köründe işe giderken hiç tanımadığınız insanlarla selamlaşabileceğiniz gibi kahvaltı yapmak için çöp tenekesini karıştıran kangurularla da göz göze gelebilirsiniz. Bununla birlikte Avustralyanın 19. yy başlarında ingiliz mahkumların gönderildiği bir sürgün yeri olduğu gerçeğini çoğumuz bilmeyiz. Bugün hikayesini anlatacağım Ned Kelly’nin babası John’da bu mahkumlardan birisiydi. 1840 lı yıllarda domuz hırsızlığı suçundan İrlandadan Tazmanya’ya sürülmüştü. Cezasını çekip serbest kaldıktan sonra Avustralyalı Helen’la evlenmişti. Ned, bu ailenin ilk oğluydu. ilerleyen zamanda baba John Kelly tekrar tutuklandı ve Ned 11 yaşındayken öldü.
Ned Kelly babadan kalma mesleğine yani kanunsuz işlere çabuk başladı ve bu alanda kısa sürede kariyer yaptı. 1870’li yıllarda hırsızlık ve saldırı suçlarından iki kez cezaevine gönderildi. Serbest kaldıktan bir süre sonra bu kez çok daha ciddi bir suçtan yani polis memuruna saldırıdan tutuklanması talep edildi. Kardeşi Dan ile birlikte bulunduğu kasabadan firar etti. Kendilerinin peşine düşen üç polis memurunu daha öldürünce Kelly kardeşler bölgenin en çok aranan kaçakları haline geldiler. Başlarına konan ödül gün geçtikçe daha da artırıldı ve soydukları her bankanın ardından polisin elinden kaçışları onları daha büyük bir efsane haline getirdi.
Bir Katolik olan Ned Kelly bir süre sonra ilginç bir şekilde tıpkı Robin Hood yada Dick Turpin gibi toplumsal bir haydut haline geldi. Çünkü yaptıklarına gerekçe olarak Katoliklere ve özellikle irlanda kökenlilere yapılan baskıları sebep gösteriyordu. Kimilerine göre o baskılara karşı bir semboldü. Kanunsuzca da olsa yaptıkları ile İngiliz koloni yönetimine karşı isyan ediyordu. Aslında ne hikmettir bilinmez Anglo Saxon halklarında hırsızlık temalı hikayeler ve kahramanlar her zaman ön plana çıkar yani Toplumcu kişiliği ön plana çıkmış yada çıkartılmış haydutlar Anglo Saxon edebiyatında çok işlenir. İşte Ned Kelly’de bu toplumsal haydutlardan birisidir.
Kelly kamuoyuna hitaben bir mektup yazarak yaptıklarının gerekçelerini sundu. Mektubunda polis teşkilatının katolik inancına mensup insanlara karşı uyguladığı baskı ve ayrımcılıktan bahsediyor, Protestanları kayıran devlet politikalarını eleştiriyordu.
Sonuç olarak her kahramanlık içeren romantik hikaye gibi Kelly’de yakalandı ve idam edildi. Bir handa konaklarken polis tarafından kuşatılan Ned Kelly el yapımı demirden bir zırhı giyerek kurşun yağmurundan kurtulmayı planladı ama bacakları açıkta kaldığı için vuruldu ve yakalandı. Ned Kelly’nin kardeşi ve iki arkadaşı ise olay yerinde öldü. Glenrowan da görülen 4 aylık dava sonrasında cinayet nedeniyle 11 Kasım 1880 günü idam edildi. O kadar çok seviliyordu ki 32 bin kişilik bir dilekçe ile cezası ertelenmeye çalışıldı ama olmadı. Neticesinde 25 yaşında iken mezara girdi.
Sonuç olarak Ned Kelly için bizdeki İnce Memed’in yada Çakırcalı Mehmet Efe’nin Avustralya versiyonu denilebilir. Kelly kardeşlerin zenginleri soyup, fakirleri koruması Avustralyalıların gözünde tipik bir eşkiya-halk kahramanı efsanesi yaratmıştır. En çokta ortaçağ şövalyelerinin zırhını andıran demirden bir kalkan giyip polislerle yaptığı silahlı çatışma ile meşhur olan Ned Kelly adına müze kurulmuş ve çatışmaya girdiği o kıyafet bu müzeye kaldırılmıştır.
Günümüz Avustralyasında o kadar çok milli kahraman haline gelmiştir ki hakkında Heath Ledger’in başrolünü oynadığı ve Orlando Bloom’unde kadrosunda yeraldığı Ned Kelly isimli film dahi yapılmıştır. Hatta öyle ki hakkında bir müze kurulduğu gibi Avustralya başbakanının odasında portreleri konulmuş ve ünlü mektubu da okullarda okutularak hakkın ve adaletin simgesi haline getirilmiştir.