Bir önceki bölümde belirttiğim üzere savaşın sonunda Lucky Luciano Komisyon’u kurdu. Komisyonun kuruluşundaki amaç herkesin kendi sorunlarını kendi yöntemleriyle çözdüğü geleneksel Sicilyalı mafya uygulamasını kaldırarak mafya aileleri arasında sorunların uzlaşmayla çözülmesini sağlamaktı.

Hikayenin biraz başına dönelim ki hatırlamak kolay olsun. Salvatore Maranzano, Castellammarese War adıyla bilinen savaşı kazandıktan sonra kendisini diğer mafya ailelerinin de üstünde konumlandırarak babaların babası (capo di tutti capi) ilan etmişti. Başta en önemli müttefiki Luck Luciano olmak üzere mafya aileleri bu durumu hoş karşılamadı. Hoşnutsuzluğa pek de aldırmayan Joe The Boss Maranzano aslında kendi sonunu da hazırlamış oldu ve bir suikasta kurban gitti.

Luciano, Joe The Boss Maranzano gibi babaların babası olmak istemedi. Çünkü bunun diğer mafya ailelerince hoş karşılanmayacağını biliyordu. Bununla beraber otorite boşluğunun 1920’li yıllarda oluşturduğu kaos’un benzerini yaşamaktan çekiniyordu. Bu yüzden en yakın dostu Meyer Lansky ile kurguladığı komisyon sistemi ile mafya ailelerinin işlerini yürütürken serbest kalmasını sağlarken aynı zamanda oylama yöntemi ile sorunları ve kaotik durumları çözümlemeyi amaçladılar. Böylelikle gereksiz çatışmaların önüne geçilirken kamuoyunun dikkatini çekmeden işlerini yürütebileceklerdi.

ABD çapında tüm mafya aktivitelerini koordineli ve kontrollü bir şekilde yürütülebilmesi için kurulan komisyon çok başarılı sonuçlar verdi. Kendisini komisyon’un başkanı olarak atayan Luciano, Lansky için Baş danışmanlık görevini ayırmıştı. Komisyon olarak her 5 senede bir mutat olarak toplanma kararı almışlardı. Bunun haricinde herhangi bir anlaşmazlık ya da sorunda 5 yıl beklenmeksizin bir araya gelinmesi kararlaştırılmıştı. Aslında babaların babası pozisyonu elemine edilmiş olmasına rağmen işleyişte zamanla Lucky Luciano, Carlo Gambino ve Vincent ‘The Chin’ Gigante gibi Komisyon başkanları, diğer mafya babalarını kontrol eder hale de geldiler.

Komisyon sayesinde çatışmadan uzak kalarak işlerini yürüten mafya aileleri durumlarından memnundurlar ve kısa sürede ülke çapında etkinliklerini artırdılar. herhangi bir mafya ailesi komisyonu bilgilendirmeksizin diğer bir mafya ailesine savaş açtığında diğer mafya ailelerini de karşılarına alıyordu. Böylesi ngörülmeyen çatışma hallerinde çatışmayı komisyondan onay almadan başlatan ailenin babası öldürülüyor ve yeni bir baba atanıyordu. Sadece bu faktör dahi mafya aileleri arasında anlaşma ve uzlaşma kültürünü iyice yerleştirdi. Amerikan kamuoyu için pek de iyi sonuçlar vermese de mafya yapılanması inanılmaz güçlendi.

Komisyon 7 aileden oluşuyordu. bunlardan beş tanesi (Lucky Luciano, Joseph Bonanno, Joe Profaci, Vincent Mangano, and Tommy Gagliano) New York merkezliydi. Diğer ikisi Chicago merkezli Al Capone ve Buffalo merkezli Stefano Magaddino idi.

Bununla beraber 1957 yılında toplanan Apalachin Toplantısında komisyona iki baba daha dahil edildi. Bunlar Philadelphia  merkezli işlerini yürürten Angelo “Gentle Don” Bruno ve Detroit merkezli iş yapan Joseph “Joe Z.” Zerilli idi.

Günümüzde ise varlığını hissettiren mafya aileleri New York kökenli 5 aile ( Bonanno, Colombo, Gambino, Genovese ve Lucchese ) haricinde Philadelphia ve Chicago aileleridir.

Devam edecek…